Pediatrie, de kinderafdeling. Een afdeling waarvan ik had gedacht dat ik deze nooit zou kiezen. Maar wat een MEEVALLER!!
De eerste dag in het Life Mercantile Hospital werden we warm ontvangen. We kregen uitgebreid uitleg en een rondleiding doorheen het ziekenhuis van de begeleidingsverpleegkundigen. We hebben kennis gemaakt met de afdeling waar onze stage zal plaats vinden. Namelijk pediatrie en spoedgevallen.
De eerste 4 werken zal ik stage lopen op de kinderafdeling. Eens hier aangekomen werden we warm ontvangen en kregen we een rondleiding doorheen de afdeling. Ik heb zeer veel kunnen waarnemen en moest toch even mijn ogen openen toen ik de faciliteiten zag. Doch is het een mooi en uitgerust ziekenhuis met alle faciliteiten die je nodig hebt. In tegenstelling tot een staatsziekenhuis, waar de toestanden erbarmelijk zijn. Je kan wel heel wat verschillen zien met de ziekenhuizen in België. De eerste dag is altijd wat zoeken maar ik voelde me er al snel thuis. Zuid - Afrikanen zijn zo'n lieve en warme mensen, ze aanzien je soms echt als je familie.
De eerste week zit er al op. De tijd gaat enorm snel en ik leer zeel veel. Het vraagt natuurlijk een enorme aanpassing omdat je aan het werken bent met patiënten van een andere cultuur. Alles wordt hier nog met de hand geschreven dus je hebt een heleboel papierwerk, in tegenstelling tot België waar je alles met de computer doet. Soms is het zo dat we 5-6 papieren bundels moeten invullen tot wanneer alles in orde is, en dat vraagt soms wat tijd.
Voor we aan onze shift starten, bidden we gezamenlijk tot God. We gaan in een cirkel staan en nemen elkaars hand vast, ondertussen lezen we luidop ons gebed voor. Daarna brengt 1 iemand een poëtische tekst over God en bespreken we deze. Pas dan start onze shift.
De dag kan er heel uiteenlopend uit zien. Het is goed mogelijk dat je eerst een paar uur aan het wachten bent, en het dan ineens zeer druk wordt door operaties die binnen stromen.
De verpleegkundigen laten mij uiteindelijk alleen zaken uitvoeren, maar ze zijn steeds in de buurt indien er iets onduidelijk is.
Er werd speciaal voor de kinderen een speelkamer ingericht omdat de wachttijden voor de kinderen enorm lang kunnen zijn. Ook verblijven sommige kinderen langer dan een week in het ziekenhuis, en dan wordt zo een ziekenhuisbed wel een beetje saai.
Het is zeer veel informatie verwerken en de taal vormt soms ook een barrière. Dit maakt dat je focus en concentratie op scherp staan waardoor de vermoeidheid op het einde van de dag zijn tol eist. Maar ik kan met voldoende overtuiging zeggen dat ik het héél graag doe en ik verder uitkijk naar de komende 3 weken.
Hopelijk jullie ook?
Zonnige groetjes vanuit het verre Port - Elizabeth